ای منـتـهـای خـلـقـتِ عـالـم، از ابتدا            مــنــظـورِ آفــریــنـشِ آدم، از ابــتـدا

تنهـا تویی که مقـصدِ غـاییّ خـلـقـتی            بـر پـا از بـرایِ تـو عـالـم، از ابـتــدا

بی خـلـقـتِ تو خـتـم نمی شد پیـمبری            ای بر پیـمـبـران همه، خـاتـم از ابتدا

از انبیاء که رفت به معراج، غیرِ تو؟            ای در حریمِ دوست تو محرم، از ابتدا

اسم تو اعظم است و همان اسم اعظم است            ای اسـم اعـظـم تو، معـظّـم، از ابـتدا

وقتی سروش، نامِ تو را مژده خواست داد            شکـرانه گـشتـه بود فـراهـم، از ابتدا

آن مژده تا رسید به کسری، ز هم شکافت            کاخی که بود آن همه محکم، از ابتدا

انگـار انتظار تو را می کـشید و بس            سـلـمـان تـبـارِ مملکـتِ جـم، از ابتدا

هر جا لوای نام توأش زیر پَر گرفت            گـوئی که خود نداشته پرچـم، از ابتدا

باطل به جز شکست، علاجی دگر نداشت            پـیـروزی تـو بـود مـسـلّـم، از ابـتـدا

قصری کجا و مدح چو تو خاتمی کجا!؟            بی جا در این مقال، زدم دم، از ابتدا